Калі я стану сухенькай бабуляй,
Апранутай па састарэлай модзе
Гадоў, якім яшчэ не хутка надыходзіць,
І мне давядзецца ўзяць у рукі кіёчак,
Я, невыкараняльная філалагіня,
Адчую, што мяне з маім кіем
Чакае Кіеў,
П'ючы ў кавярні на Крашчаціку каву,
Я распавяду сваёй спадарожніцы – кавеньцы,
Што адна з маіх дзіцячых няспраўджаных мараў –
Жыць у доме з хімерамі.
I калі мы, стамлёныя, даклыпаем да яго,
І я прысяду на прыступкі,
Кіяўляне і госьці сталіцы зразумеюць,
Як не хапала гэтаму дому
Старажытнабеларускай пачвары.
|
|
